Week 7/8/9: De laatste!

Laatste verslag alweer! Morgen gaan we weer terug naar huis. Het is zoals altijd weer veel te snel gegaan… Gelukkig hebben we echt 2 hele toffe weken achter de rug met een prima afsluiter dit weekend!

Na mn laatste verslag zijn we eerst in natuurparken Banff en Jasper geweest. Dit zijn verreweg de bekendste natuurparken hier en staan alom bekend als de mooiste natuur in Canada.

Hier bleek geen woord van gelogen want het was echt belachelijk mooi hier. Er zijn tientallen meren, bergen, en canyons om te bekijken of bij te hiken. En de autoritten naar deze plekken zijn bijna net zo prachtig als de plekken die je gaat bezoeken.

In Banff zijn we onder andere naar ‘Lake Louise’ en ‘Lake Moraine’ geweest. Deze 2 meren zijn immens populair (veel toeristen, waarvan 90% Aziatisch) doordat ze echt bizar blauw zijn door de mineralen in het smeltwater.
Deze blauwe kleur steekt mooi af tegen de bergen en bossen om het meer heen. Het is op de foto’s al mooi maar geloof me in het echt is het vele malen indrukwekkender.

De rest van de dagen hier zijn we met een gondel naar de top van een berg geweest, uit geweest met wat Duitse dames, een waterval bezocht, naar een warmwaterbad geweest en populaire routes gereden waar je eventueel nog wat herten, elanden of beren kunt spotten. Helaas hadden we dat geluk niet.

Veel maakte dat niet uit want de ritten zijn echt prachtig nu het herfst aan het worden is. De mix van gele, rode en groene bomen maken het geheel nog mooier dan in de zomer.

Vervolgens zijn we naar Jasper gereden over de bekende ‘Icefield Parkway’. Je rijdt langs ruige bergen en blauwe meren en onderweg zijn er genoeg plekken om te stoppen voor foto’s of een korte hike. Zo zijn we gestopt bij een canyon van 50 meter diep met ruig kolkend water en hebben we zelfs op een gletsjer gelopen! De gletsjer is de bekendste plek langs de route (vandaar de naam) en je kunt hier (te dure) excursies doen met een bus die je tot halverwege de gletsjer rijdt zodat je wat kunt rondlopen.

Wij kwamen er echter achter dat je ook gewoon voor niets zelf de gletsjer op kunt lopen vanaf de bodem. Het is uiteraard op eigen risico en wordt afgeraden omdat er verborgen kloven in het ijs kunnen zitten maar met een beetje voorzichtigheid zijn we tot halverwege gelopen zonder problemen. Was heel bizar om ineens op een zee van ijs te staan!


In Jasper waren we wat noordelijker en dat merkte we aan het weer. Er lagen hier nog sneeuwresten van de week ervoor en het was overdag 0-5 graden. Met een zonnetje was dit echter prima te doen, zeker als je beweegt. En de sneeuw maakt alles nog net een tandje magischer.

Hier hebben we ook de prachtige lokale hoogtepunten bezocht (‘Maligne Lake’ en ‘Maligne Canyon’). Het tofste was echter toen we ons hadden op gegeven als vrijwilliger om een de hike route op een berg op te knappen. Dit leverde ons sowieso een gratis ritje naar de berg op met een gondel (normaal 50 dollar) maar het was echt heel gezellig om met een groep aan de slag te zijn.

Wij hadden als taak om de stenen cirkel op de top te fatsoeneren. Deze cirkel is een soort zachte afbakening die aangeeft dat je niet veel verder moet gaan. Boven op de top was het goed koud en er lag nog sneeuw en aan het einde werden we zelfs getroffen door een sneeuwstorm!

We hebben veel geleerd van de mensen van de organisatie en het was tof om te horen/zien hoe al de wandelroutes die je loopt dus worden onderhouden. Extra bonus is dat we met ons groepje de lokale krant gehaald hebben!

We hebben Jasper 1 dag eerder verlaten omdat het weer slecht bleeg. En de hoeveelheid Aziatische snurkers die elke nacht in onze kamer lagen hielpen ook niet mee.

Na Jasper zijn we weer omlaag gereden naar Banff om daar dan maar nog 2 nachtjes te blijven. Geen straf uiteraard!

We hebben een hele toffe hike van 20 km naar de top van een berg gedaan (van 1500m naar 2500 meter). Met stukken waar je door sneeuw liep tot aan je schenen! Op de top waren 3 meertjes waar je langs kon lopen en een prachtig uitzicht over de vallei en de omringende bergen. Hier hebben we zitten genieten met de fles whisky die we hadden meegenomen (met een beetje sneeuw van de top erin om het af te maken).

Na de 2e keer Banff moesten we langzaamaan weer een beetje richting Vancouver gaan (900 km). Onderweg hebben we nog 2 nachten gespendeerd bij een hostel dat 4 oude treincoupés in de tuin had staan. In elke konden 8 mensen slapen en ze waren voorzien van een keukentje, wc en verwarming. Heel tof!

In deze omgeving hebben we nog de kano van het hostel gepakt en zijn we naar Wells Gray National Park gereden waar we een hele bizarre waterval van 140 meter hebben gezien. Verreweg de grootste die ik ooit heb gezien. Foto’s doen het echt geen eer aan.

Ook waren we hier bij een rivier waar ieder jaar zalmen eitjes komen leggen. Tientallen grote, felrode zalmen op enkele vierkante meter die ‘stilhangen’ in het water. Heel tof om te zien. Bizar feitje is deze zalmen zelf in deze rivier geboren zijn en soms tot zelfs op de meter terugkomen naar hun geboorteplaats om eitje te leggen (na 4 jaar in zee te zijn geweest).

‘s Avonds bij het hostel konden we lekker fikkie stoken en hebben we zelfs nog wat noorderlicht gezien (helaas niet heel fel).

Afgelopen vrijdag hebben we eerst Huw opgepikt in Vancouver (de Australiër waar ik eerder ook al mee had gehangen in Vancouver en bij had kunnen slapen) en zijn we naar Squamish gereden.

Squamish is een populaire plek vlak bij Vancouver, Er komen vooral veel klimmers door de ‘Chief’; een iconische lokale berg een berg met hele vlakke wanden. Hij is heel indrukwekkend! Wij zijn zelf naar de top gelopen gisteren (eigenlijk gewoon 600 meter traplopen, pfff!)

Daar in Squamish sliepen we in echt een supergezellig hostel. Een leuke vaste club medewerkers, mooie vrouwen en een hele goede sfeer.

Zo zijn we de eerste avond direct uitgegaan met een groep uit het hostel en hebben we echt een wereldavond gehad. Eerst hebben we lekker zitten drinken en ouwehoeren in het hostel en toen zijn we doorgegaan naar een lokale tent die een karaoke-avond had om vervolgens in een of andere vage club te belanden waar ik me schandalig weinig van kan herinneren. Het enige wat ik weet is dat ik mooie foto’s op m’n telefoon had de volgende dag en dat het bere gezellig was geweest.

Ook heel leuk was het Thanksgiving diner gisteren. Schijnbaar vieren ze dat ook in Canada. De gebraden kalkoenen werden geregeld door het hostel en verder maakte iedereen wat lekkers. Was weer een zeer geslaagde avond met heerlijk eten en drankspelletjes om het af te sluiten.

Prima hostel om de reis af te sluiten.

We hebben vandaag onze huurauto ingeleverd en zijn nu momenteel weer bij Huw in huis waar we vanavond nog een Thanksgiving diner doen met zijn huisgenoten, wordt vast gezellig!

De laatste 3 weken met Hugo zijn de slagroom op de taart gebleken met prachtig weer, mooie natuur en heel veel gezelligheid.

Morgen om 15:30 ofzo het vliegtuig naar het platte Nederland. Beetje verdrietig ben ik wel want alle prachtige bergen, bossen, hostels en mensen ga ik zeker missen. Wederom weer de tijd van m’n leven gehad!

Week 5/6: Kamloops, Vancouver en Whistler

Hoi allemaal,

Hoog tijd weer voor een update!

Na mijn laatste verhaal moest ik binnen een aantal dagen in Vancouver zijn. Tijd zat om 2 dagen te stoppen in de plaats Kamloops. Deze stad ligt in het ‘drogere’ deel van British Columbia. Rode/bruine rots- bergen en dor geel gras geven de omgeving een ‘cowboy’ gevoel.

Ik heb hier o.a. een meer bezocht. In het park (die was wel groen) rondgelopen en de stad verkend. Hoogtepuntje was wel het uitkijkpunt buiten de stad. Hier heb je vanaf een berg een prachtig uitzicht over de omgeving (en in de verte de stad).


Na 2 dagen werd het tijd om terug naar Vancouver te rijden en helaas m’n huurauto in te leveren. Erg jammer want het was een heerlijke auto! En met bijna 7000 km op de teller in een maandje heb ik hem goed gebruikt.

Ik had m’n auto ingeleverd op de ochtend van de 16e, wat betekende dat ik nog 2 dagen had voordat Hugo arriveerde. Deze 2 dagen kon ik gelukkig slapen bij Huw, een Australische jongen die ik in het begin van m’n reis had ontmoet in Vancouver. Hij gaat een semester naar de universiteit van Vancouver en had inmiddels een huurhuis met een paar andere studenten.

Overdag hebben we biertjes gedronken aan het strand, zijn we gaan klimmen bij een indoor-klimmuur en hebben we de campus van de universiteit bezocht. Deze campus is echt enorm, het is gewoon een groot dorp. De school heeft meer dan 60 000 studenten en naast heel veel schoolgebouwen zijn er sportscholen, een groot zwembad, meerdere parken/tuinen, restaurants, kroegen etc. Vooral de japanse tuin was erg tof. Even was ik weer in Japan :-) Heel leuk om een keer zo'n grote universiteit mee te maken. Kreeg spijt dat ik tijdens mijn studie ook niet een semester in het buitenland heb gestudeerd!


Nadat Hugo is aangekomen (jeej) hebben we samen de stad te voet verkend, door de stad en rond het enorm grote (en mooie) Stanley Park gefietst en zijn we met Huw erbij Grouse mountain opgewandeld. Deze vrij zware, enorm steile hike was een mooie binnenkomer voor Hugo haha, die z’n tong hing op de grond.

Boven op de berg hebben we genoten van een welverdiend pilsje, het uitzicht en hebben we naar de 2 beren gekeken die daar achter een hek zitten.


’s Avonds zijn we naar een kroeg gegaan en hebben we Poutine gegeten; typisch Canadees fastfood. Het is een bak, krokante patat met stukjes speciale kaas, overgoten met een smaakvolle jus, heerlijk!


De volgende zijn Hugo en ik onze huurauto gaan ophalen en hadden we geluk! In plaats van de goedkope auto die we hadden gekozen kregen we een goede stationwagen toen de meneer begreep dag we naar natuurparken Banff en Jasper gingen. Deze liggen namelijk in de ‘Canadian Rockies’ en hier kan het soms ineens al vroeg gaan sneeuwen! Gelukkig is het weer overigens momenteel nog prima met 18 graden.

Omdat alle hostels in Banff en Jasper nog vol waren zijn we eerst 3 nachten naar Whistler gegaan. Deze bekende wintersport plaats was ik al geweest maar er was genoeg te zien en het was hier vorige keer heel tof. En dit bleek ook nu zeker weer zo te zijn!
Zo hebben we een distillerij bezocht, meerdere meren bekeken, watervallen gezien en wat wandelroutes gedaan.


's avonds was het helemaal feest. Zo zijn we de 2e avond naar een brouwerij geweest met een groep, en daarna veel te dronken geworden in Whistler zelf. Veel kan ik me niet herinneren, maar gezellig was het wel!


Ondanks de kater hebben we de volgende dag wel 14 km langs het prachtige Chekamus Lake gewandeld met een gozer waarmee we op de kamer lagen in het hostel. Aan het einde hadden we gewoon weer trek in pils dus het was een prima dag!

Die avond was er een ‘illegaal’ feest ergens diep in het bos bij een meer. Hier gingen veel mensen uit het hostel heen. Ondanks dat we de volgende dag 9 uur naar Banff moesten rijden wilden we dit uiteraard meemaken en dan maar niet te veel drinken. Als stok achter de deur heb ik maar gereden en uiteraard hadden we snel een auto vol met mensen uit het hostel die anders een taxi moesten nemen. Na een tijd zoeken vonden we eindelijk de lange, afgelegen grindweg die we moesten nemen naar het feest.

En wow, wat een ervaring! In het pikdonkere bos loop je ineens een paadje in dat verlicht is met allerlei kleuren lampen en kom je uit bij een opening waar een houten constructie was gebouwd voor de DJ. De omgeving was versierd met UV lampen en allerlei lichtgevend touwen/objecten. Veel mensen waren versierd met lichtgevende verf en er werd goed gedanst. Totaal waren er denk ik wel een mannetje of 300 ofzo en van wat ik begreep was het feest al de halve dag bezig en zou het nog wel een dagje doorgaan. Vanzelfsprekend waren er daar genoeg mensen die niet vies waren van wat verboden middelen. Toen hierdoor later op de avond het gros niet meer aanspreekbaar was, was het tijd om te gaan want het was inmiddels al weer veel te laat.

De volgende dag zijn we vrij vroeg, met minder slaap dan me lief was, naar Banff gereden. Dit was nu de 2e keer dat ik de rit maakte maar hij is mooi genoeg om meermaals te doen! Vandaag hebben we de eerste dag hier gehad en gaan we over 3 dagen naar Jasper. Maar hierover volgende keer meer!

Week 4/5: Haida Gwaii

Hallo allemaal,

Een extra lang stuk deze keer want ik heb veel te vertellen (en zou graag nóg meer willen vertellen).

Vandaag ben ik teruggekomen van het eiland Haida Gwaii, waar ik in totaal 9 dagen ben geweest. En het waren 9 fantastische dagen! Het eiland heeft een heel erg relaxte sfeer en bevat genoeg moois om te ontdekken!

Na een lange boottocht van 7 uur naar het eiland ben ik naar een adres gereden waarvan ik had gehoord dat er een hostel moest zijn.

Het eerste wat me opviel op het eiland is hoe klein de dorpjes zijn, op het noordelijke deel waar ik me bevond wonen ongeveer 4000 mensen verdeeld over 5 dorpen, dus je kunt je voorstellen hoe weinig dat voorstelt.

Het eiland heeft overigens een rijk verleden. Zo is het van origine het belangrijkste land van de ‘Haida’, waarschijnlijk de bekendste groep indianen van Canada. Hun verhalen vertellen over hoe zij als volk zijn ontstaan op dit eiland en hoe ze daar eeuwenlang in harmonie leefden met de natuur.

Totdat, je raad het al, de blanken Europeanen er voet aan wal zetten. In het begin ging dat allemaal nog ok, er werd goed gehandeld, maar dit bleef echter niet goed gaan. Er ontstonden bloedige conflicten, de Europeanen wilden steeds meer en ze begonnen nederzettingen te bouwen op het eiland (oftewel, ze eigende zich het land toe). De Haida werden al snel verplicht om hun wetten te volgen en als het even kon zich te bekeren tot christen.

Daarnaast werden de belangrijkste levenswijzen en gewoontes van de Haida illegaal gemaakt en werden Haida kinderen weggehaald bij hun families om in kostscholen op te groeien. Hier moesten zij hun afkomst vergeten en mochten zij hun eigen taal niet meer spreken. Wat als gevolg had dat ze bij terugkomst nergens meer bij hoorden, niet bij de Europeanen door hun uiterlijk, en niet bij de Haida omdat ze de taal niet spraken en de tradities niet kenden.

Alsof dat allemaal nog niet vervelend genoeg was werden de Haida ook besmet met voor hun onbekende Europese ziektes. Het overgrote deel van de bevolking is hierdoor gestorven.

Het heeft vele jaren geduurd (ergens in de jaren ’80 of ’90 pas) voordat de Canadese overheid excuses heeft gemaakt voor deze dingen (die ook op andere plekken plaatsvonden) en er stappen zijn gemaakt om de ‘Indianen’ wat van hun land terug te geven en hun cultuur in ere te herstellen, hier zijn de Haida op het eiland dan ook druk mee bezig.

Het hostel waar ik heen was gereden bleek het huis te zijn van een (aardige) gozer van 28 en z’n vriendin. Hij verhuurde hier wat bedden voor een zachte prijs, maar je deelt gewoon verder hun huis. Ik vond het echter prima want ik was wel benieuwd naar het dagelijks leven op het eiland.

Mijn eerste dag na aankomst werd ik direct door hen meegevraagd op een weekendtripje. Ze gingen met de broer van Alan, andere vriend en hun hond met kajaks naar een eiland om daar een nacht te kamperen. Dit was echt heel tof! Het weer was prima, het kajakken prachtig en slapen in een tent en fikkie stoken blijft altijd leuk.


’s Ochtends terug kajakken was al helemaal tof omdat het super mistig was. Het voelde heel ‘droomachtig’ om op het kalme water te kayakken en links niet te kunnen zien waar het water ophoudt en de lucht begint, en rechts de zonnestralen door de mistige bomen te zien schijnen terwijl er een hert langs de kustlijn loopt!


Het eiland bevat sowieso veel dieren. Naast krab, zalm en ander vissen zie je herten, adelaars en allerlei andere vogels, otters, zeehonden en ik heb zelfs m’n eerste beer gezien! Die stak over op een afgelegen grindweg. Helaas was ik net te laat met de camera.


De rest van m’n dagen heb ik gevuld met het rijden over het eiland, wandelen door de natuur en het bezoeken van verschillende meren, musea en uitkijkpunten. ’s Avonds was het vooral bier drinken en bordspellen doen met Alan en wat vrienden.

In de dorpjes ben ik genoeg interessante mensen tegengekomen, zo raakte ik in gesprek met een man van 100 die al 95 jaar op het eiland woonde (hij vond alle verandering maar niets), en sprak ik een Nederandse vrouw van 74 die nog altijd in d’r eentje op reis gaat over de hele wereld!

Ook sprak ik een Canadese vent die zo z’n eigen ‘Ik, jan Cremer’ zou kunnen schrijven, zo veel bizarre verhalen had ie. Hij werkte als bomenkapper en vertelde o.a. over hoe hij meerdere malen in z’n leven protesterende hippies (en ook een keer omaatjes) uit bomen moest halen op allerlei bizarre manieren!

Alan was van de week ook nog jarig en hebben we met een groep zelf sushi gemaakt (van lokale zalm en krab uiteraard), erg gezellig.


Een ander interessant verhaal van het eiland is die van de ‘Golden Spruce’. Dit is een unieke naaldboom die door een genetische afwijking niet donkergroen was maar heel lichtgroen/geel. In de volle zon leek de boom goud te gloeien wordt gezegd.

Ik zeg bewust ‘leek’ want in 1996 is de boom omgekapt door een ‘eco-terrorist’ die het niet eens was met alle bomenkap op het eiland en dacht dat deze actie iedereen zou wakker schudden hierover. Heel het eiland was in schok over deze daad. De boom was namelijk een belangrijke toeristische trekpleister (hij was zo uniek dat hij z’n eigen wetenschappelijke naam heeft gekregen en er meermaals onderzoek is gedaan naar de boom). De schok was echter nog groter voor de Haida mensen op het eiland. Volgens hun verhalen was de boom namelijk een Haida jongen die is veranderd in een boom. Zij zagen het kappen dan ook als moord en waren uit op bloed. Voordat het echter zo ver kon komen is de dader in een kayak gestapt en nooit meer teruggezien… Ik ben momenteel een interessant boek aan het lezen over de hele gebeurtenis.

Helaas heb ik de boom dus niet in volle glorie gezien, maar gelukkig heeft men een tiental ‘stekkies’ kunnen maken van de gevallen boom en kun je deze ‘bosjes’ (hopelijk ooit bomen) bekijken om te zien welke kleur de boom had.


Een ander leuke plek was de ‘blowhole’. Dit is een groef in de rotsen aan zee. Wanneer het vloed wordt en het water hier snel genoeg in stroomt klapt het aan het einde van de groef omhoog en spuit het uit de rotsen. Volgens de Haida legende is het een walvis die in steen is veranderd.

Inmiddels ben ik weer terug op het vaste land in Prince Rupert, ga ik hier nog een dag besteden en rij ik komende week op m’n gemak naar het zuiden (en stop ik waar het mooi is) naar Vancouver, waar Hugo me op de 18e komt vergezellen voor de laatste 3 weken van m’n reis!

Week 3(.5): Whistler, Banff en de 'snelweg'

Hoi allemaal (en bedankt voor de leuke berichten),

Weer bijna 1,5 week verder sinds mn laatste verhaal. Tijd dus voor een update!

Mn plan om naar Prince Rupert te rijden in het noorden was al snel op een lager pitje gegaan toen ik in Whistler aan kwam.

Hier wilde ik eigenlijk 1 nacht slapen maar ik besloot er 2 van te maken omdat het toch hondenweer was in het noorden…. Deze 2 nachten werden er echter uiteindelijk 5!

Whistler is een van de bekendste wintersportgebieden in de wereld, dit in verband met de epische bergen die ieder jaar gegarandeerd meters sneeuw bevatten.

In de zomer kun je je hier vermaken met wandeltochten, mountain biken en prachtige uitzichten over de meren, bossen en dorpjes in het dal.

Whistler trekt vooral veel jonge mensen aan en zodoende is er in het dorp ’s avonds ook genoeg te beleven.

Ik had gauw een leuke groep mensen leren kennen in het hostel waarmee ik ’s avonds en overdag optrok. Zo hebben we overdag een wandeltocht naar verlaten treinstelsels in het bos gedaan, hebben we een berg van 6 km omhoog gewandeld (er lag nog sneeuw!) en bij het hostel beach volleybal gespeeld.

Ook zijn we langs ‘Green lake’ gelopen. Dit meer heeft (zoals meer meren in Canada) een hele mooie kleur door het smeltwater van de bergen/gletsjers.


’s Avonds vermaakten we ons met, koken, poolen, drankspelletjes en uitgaan. Ook hebben we in het dorp de bokswedstrijd tussen Mayweather en Mcgreggor (op tv) gekeken. Dit was een van de grootste gevechten ooit en dat leefde hier enorm; we konden geen enkele kroeg meer in maar op straat hebben we met een grote groep kunnen kijken naar de tv’s van een kroeg met terras. Het deed me denken aan het WK/EK hier met al het gejuich!


Ook ontmoette ik in het hostel in Whistler een knappe meid uit Quebec, en heb ik zodoende ook m’n Frans nog even wat kunnen oppoetsen ;-)

Toen ik na 5 nachten dan toch maar richting Prince Rupert wilde vertrekken (16 uur rijden), vroeg die zelfde meid of ik anders niet even naar Banff (een heel bekend natuurgebied, 5 uur verder op) wilde komen… Hier was zij inmiddels (met dr zus). Nou vooruit, ik ben de kwaadste niet!

Banff stond bij mij (en alle andere reizigers) hoog om mn lijstje, en is een van de must-see plekken in Canada. Hier ga ik straks ook nog met Hugo heen als hij hier is (Huug, je kijkt je ogen uit daar!)

Uiteindelijk ben ik 2 dagen en nachten in Banff geweest, hebben we prachtige watervallen, werkelijk adembenemende meren gezien hier (de auto kwam weer goed van pas) en zijn we naar een heel teleurstellende hot springs (warm waterbron) geweest… hetwas gewoon een heet zwembad.


Inmiddels ben ik na twee dagen goed doorrijden (16 uur, 1400 KM) aangekomen in Prince Rupert.
Hoewel de rit lang was, was dit geen straf. Vooral in de Natuurgebieden Banff en Jasper is het echt mega mooi; ik moest mezelf inhouden om niet om de 15 minuten te stoppen om foto’s te maken. Ik ben blij dat Hugo en ik straks nog op ons gemak door het gebied kunnen rijden.


Meer noordelijk is het rijden af en toe minder imposant (maar nog altijd mooi). Hier merk ik overigens wel dat ik buiten de standaard toeristische paden treed; hostels zijn er nagenoeg niet en ik kan soms tientallen kilometers scheuren zonder andere auto’s tegen te komen!


Bizar was ook toen ik door een gebied kwam waar er nog bosbranden waren in de omgeving. Het ruikt dan overal naar rook en het lijkt net super mistig (de foto hieronder was rond een uur of 16:00)

Morgen ga ik voor 9 dagen naar het eiland Haida Gwaii om me daar onder te dompelen in de prachtige natuur en de cultuur van de eerste inwoners van Canada (indianen), maar daarover later meer.

Week 2: Victoria en Tofino

Hoi allemaal,

(Ik heb deze keer mn foto’s in het verhaal gezet dus het lijkt allemaal langer dan het is.)

Week 2 alweer achter de rug, gelukkig heb ik genoeg gedaan in deze 7 dagen. Het voelt inmiddels al alsof ik een maand van huis ben dus dat is mooi!

Na mn avonturen in Vancouver heb ik de boot gepakt naar Victoria; de grootste stad van dit eiland (Vancouver ligt, vreemd genoeg, niet op dit eiland). De term eiland is ook wat verwarrend want Vancouver eiland is geloof ik bijna 2 keer zo groot als Nederland.

Victoria is een leuke havenstad en een stuk minder ’stads’ dan Vancouver. Je kunt hier super mooi langs de haven en de zee lopen. Ook is er een vrij groot park in de stad en Canada’s oudste ‘Chinatown’.


Vanuit Vicotia ben ik o.a. nog naar de Butchart Gardens gegaan. Dit is een prachtige botanische tuin die geloof ik internationale prijzen heeft gewonnen. Het was echt heel mooi, divers en goed onderhouden. Allerlei kleuren bloemen en planten vanuit alle delen van de wereld. Jammer genoeg barste het wel van de (voornamelijk Aziatische) toeristen.


De volgende dag heb ik een boottour gedaan naar zee om walvissen en orka’s te bekijken. Walvissen hebben we niet gezien, maar wel een grote groep orka’s en een eiland met heel veel zonnende zeeleeuwen.


Verder heb ik nog koffie gedronken met Erik (die ik van vroeger ken en inmiddels al 4 jaar in Victoria woont) en bier gedronken met mensen in het (gezellige!) hostel.

Vervolgens heb ik een auto gehuurd voor een maand omdat ik geen in heb om steeds afhankelijk te zijn van bussen. Dat is te veel plannen buiten de toeristische gebieden. Ik had geluk; ik had de goedkoopste auto gekozen online maar die hadden ze niet meer dus kreeg ik een veel grotere en luxere Chevrolet Impala mee! Rijden in stijl dus! (3,6 Liter V6 met 300PK)


Dezelfde dag ben ik naar Tofino gereden, een ‘wereldbekend’ surfdorpje in het westen van Vancouver Eiland. Hier heb ik nu 4 nachten geslapen in een hostel dat op een van de omringende eilandjes ligt. Heel erg tof! Je moet met een bootje naar het eiland en er is behalve het hostel niets in de nabije omgeving. Hierdoor kun je ’s avonds een geweldige sterrenhemel zien met talloze vallende sterren en zelfs de ‘wolk’ van de melkweg is zichtbaar.

Extra speciaal is dat het water momenteel lichtgevend alg bevat. Ik ben avonds in het pikkedonker gaan zwemmen met een groepje en dat was echt magisch. Alle golven die je maakt door te lopen of te zwemmen hebben een duidelijk zichtbare gele gloed. Onderwater plassen was helemaal een feest haha; alsof je lasers schiet.

Hieronder zie je het einand vanuit een van de havens van Tofino (die met die hoge berg):

Uitzicht vanuit de keuken van het hostel:


Op het eiland, en in Tofino heb ik mn dagen gevuld met surfen en een hele moeilijke, steile, hike naar de top van het eiland; door een oud bos klim/wandel je 2.5 uur lang over bomen en wortels om vervolgens beloond te worden met een waanzinnig uitzicht over de omgeving.

Ik ben ook nog een keer gaan vissen met 2 anderen die spullen bij hadden. Niets gevangen helaas, maar heel speciaal was de aangespoelde totempaal:


Later in de week hadden 2 jongetjes van de bijbehorende camping een mega zalm gevangen. Deze werd door een medewerker gefileerd en ik heb zelfs een rauw stuk op. Veel verser ga ik het niet meer eten denk ik.

’s Avonds op het eiland zaten we met groepjes om het kampvuur om bier te drinken en sterke verhalen te vertellen. Ik was vooral opgetrokken met 2 Engelse gasten en wat Duitsers (ook in Canada barst het weer van de Duitse backpackers).

Gisteren heb ik, samen met een van de Engelse jongens, de zonsverduistering gezien. We konden nergens meer een brilletje vinden/kopen, maar gelukkig was er een groep mensen in het park die hun brilletjes wilden delen. De zonsverduistering was best bizar! Het werd duidelijk een stuk donkerder/kouder, ook al was de verduistering hier maar 90%.


Nu ga ik proberen om langsaam mn weg omhoog te rijden naar Prince Rupert, om vanaf daar naar het eiland Haidai Gwaii te gaan. Dit mooie eiland schijnt nog te barsten van de informatie en bezichtigingen van de oorspronkelijke inwoners van canada (net als in Amerika zijn dat ‘indianen’).

Week 1: Vancouver

Hoi allemaal,

Mn eerste week in Canada zit er al weer op. Gelukkig heb ik genoeg gedaan!

(ps, de fotos van dit verslag kun je hier bekijken: http://hankopreis.reismee.nl/fotos/2410272/week-1/)

De eerste dagen heb ik geslapen in een hostel in het centrum van Vancouver en de stad verkend; door de verschillende wijken gelopen en gefietst en de toeristische attracties bekeken.

De stad zelf voelt heel Noord-Amerikaans aan met kaarsrechte, kruisende straten die blokken wijken creëren. Het is wel een mooie stad met een fijne sfeer (al hebben sommige straten veel daklozen). Heel tof is dat Vancouver aan het water ligt met op de achtergrond de bergen. Al heb ik die bergen gisteren pas voor het eerst gezien omdat er dikke smog hing door de hevige bosbranden ten noorden van Vancouver. Gisteren heeft het voor het eerst in ik geloof 2 maanden geregend!

Het is overigens wel prima weer hier met 23-27 graden.

Toen ik de binnenstad gezien had ben ik naar Stanley Park gefietst, waarschijnlijk de meest bekende ‘attractie’ van Vancouver. Dit park is enorm groot (4.049 km²) met mooie velden, grote stukken bos en leuke wandelingen langs het water. Verder staat er een verzameling aan totempalen en is er een aquarium/dierentuin.

Ook heel erg mooi was de VanBusen botanische tuin. Met mooie diverse planten vanuit de hele wereld, moestuinen en een watervalletje. Hier heb ik een goede halve dag op mn gemak rondgelopen.

Indrukwekkend was ook de Capilano hangbrug in Noord Vancouver; een simpele hangbrug van 140 meter lang over een ravijn/rivier op 70 meter hoogte. Was erg tof om daaroverheen te lopen (al was het wel erg druk). Je kon daar ook nog langs de rotsen en door de boomtoppen lopen op een houten pad in de lucht.

Na 4 dagen ben ik naar een ander hostel gegaan, buiten het centrum. Ik had het wel gehad met de drukte van de stad en het hostel in het centrum was niet echt gezellig; ik wilde graag mede reizigers ontmoeten.

Het nieuwe hostel ligt aan het strand en bleek gelukkig een stuk gezelliger. Leuke groep mensen ontmoet en daar de laatste 3 dagen mee op pad geweest (nog een hangbrug en een park bezocht, bier op het strand gedronken, naar een kleine tropische vogel dierentuin geweest, maaltijden gemaakt en veel gelachen) Gisteren een kroegentocht gedaan vanuit het hostel, dit was uiteraard ook goed te doen!

Bizar was overigens nog toen we de bus namen en een zwerver flipte toen hij uit de bus werd gezet (hij had niet betaald en had een zak blikjes uit vuilnisbakken bij). Hij begon in te slaan op de chauffeur, ging naar buiten, rende/sprong tegen de vooruit op en brak vervolgens buiten de spiegel van de bus en sloeg 2 ruiten in…. Gezellige man! (niemand gewond gelukkig)

Vanavond is mn laatste avond hier, morgen vertrek ik naar de stad Victoria op Vancouver Eiland met een passagiersboot. Hier schijn je mooi naar walvissen en orka’s te kunnen kijken!

(ps, de fotos van dit verslag kun je hier bekijken: http://hankopreis.reismee.nl/fotos/2410272/week-1/)